Την ομορφιά της φύσης ατενίζοντας
το υπερκόσμιο αντίκρυσμά μου αναζητώ
το πολυποίκιλτο πράσινο φόρεμα χαϊδεύω
το άρωμα το μεθυστικό έχω ως οδηγό.
Παραδομένος στις αισθήσεις,
δεν σέρνω τα βήματά μου
με σέρνουν αυτά
στην κορυφή του πεπρωμένου
εκεί ψηλά
στο θώκο της δόξας να σταθώ.
Ένθρονος τα διαδήματα
της εξουσίας, της τιμής, της φήμης
χαίρω
μα την μοναξιά της κορυφής
πολύφερνη νύφη η αγάπη
βασίλισσα φιλοδοξεί
παρακαθήμενή μου να γενεί.
Σοφία Αντωνοπούλου 16/8/2021