Τελευταίο σαββατοκύριακο του θέρους. Τελευταίες «ανάσες» ξεγνοιασιάς. Είτε εισπνεύσαμε την αλμύρα της θάλασσας σε κάποια παραλία, είτε πήραμε το αναζωογονητικό οξυγόνο του ορεινού μας χωριού, είτε αρκεστήκαμε στην ατμόσφαιρα του σπιτιού μας, ήρθε η στιγμή να εκτιμήσουμε, να απολαύσουμε, να ανασυγκροτηθούμε, να σκεφτούμε …περισσότερο.
Να εκτιμήσουμε τους καρπούς που δρέψαμε απ’ τα δέντρα των κόπων της περασμένης σεζόν, προκειμένου να αποτιμήσουμε ορθά το αποτέλεσμα.
Να απολαύσουμε τις ελάχιστες στιγμές που έχουμε πλέον στη διάθεσή μας, για να χαρούμε, να βρεθούμε με αγαπημένα πρόσωπα, να γελάσουμε, να περάσουμε όμορφα. Οι στιγμές αυτές είναι που θα μας κρατήσουν, όταν οι ψυχοπνευματικές, αλλά και βιολογικές αντιστάσεις μας θα δοκιμαστούν υπό το άχθος των αυξημένων απαιτήσεων του χειμώνα.
Να ανασυγκροτηθούμε, διότι … κακά τα ψέμματα! Ο «ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου» πέρασε και ο Σεπτέμβρης ποτέ δεν αστειεύεται! Φροντίζει μάλιστα να μας ρίχνει όλους κατευθείαν …στα βαθιά! Λογαριασμοί προς εξόφληση, αυξημένες οικονομικές υποχρεώσεις, επιστροφή στη δουλ(ε)ιά, επιστροφή στα σχολεία, επιστροφή στα θρανία… Κάθε είδους θρανία.
Στα θρανία της ζωής άπαντες. Καθημερινά παίρνουμε το μάθημά μας και κατακτούμε τη γνώση… βιωματικά. Παθαίνουμε και μαθαίνουμε. Στα ακαδημαϊκά έδρανα οι εισαχθέντες στην Τριτοβάθμια, οι φοιτητές και όλοι οι φιλομαθείς. Τυχερή κατηγορία κι ας είναι βαριά εξεταστική! Ειδυλλιακή η φοιτητική ζωή και παραδεισένια για κάθε φιλομαθή. Στην έδρα τους οι εκπαιδευτικοί επί τη ενάρξει του σχολικού έτους. Πρώτη Σεπτεμβρίου, τα κεφάλια …μέσα! Ακολουθούν και οι μαθητές που θα καθίσουν λίγες μέρες αργότερα στα σχολικά θρανία. Η τελευταία κοινωνική ομάδα ( last but not least!), καλείται εξ ανάγκης – δεν χρήζει τοξικής ανάλυσης το «εξ ανάγκης» - να καθίσει και σ’ άλλα θρανία… αυτά των φροντιστηρίων! Γι’ αυτό…
Να σκεφτούμε. Να σκεφτούμε καλά. Πού βρισκόμαστε; Ποιους στόχους έχουμε; Τί θέλουμε να κατακτήσουμε; Ποιος μπορεί να μας βοηθήσει; Τι μας προσφέρεται; Ποιές επιλογές έχουμε; Ποιόν τελικά θα εμπιστευτούμε;
Πρέπει, λοιπόν, να αποφασίσουμε και μάλιστα να λάβουμε ορθές αποφάσεις, διότι τα λάθη κοστίζουν. Πληρώνονται ακριβά γνωστικά, ηθικά, ψυχικά, οικονομικά. Γι’ αυτό, εύχομαι να είναι υπέροχες για όλους μας… οι τελευταίες «ανάσες» ξεγνοιασιάς!
Σοφία Αντωνοπούλου
Φιλόλογος