Τι κι αν…

Τι κι αν…

με μάσκα

της κρύψανε τα κάλλη;

Την ομορφιά της

με τα μάτια φωτοβολεί.

 

Τι κι αν…

οι άντρες

θέλουν να είναι ο κεφάλι;

Λαιμός αυτή

στηρίζει το κορμί.

 

Τι κι αν…

πιέζουν τις πουέντ

η μπαλαρίνα να κρεμάσει;

Στις μύτες των ποδιών της

αυτή ισορροπεί.

 

Τι κι αν…

βασίλισσα της καρδιάς

για τ’ αρσενικό έχει πάψει;

Μέσ’ στην καρδιά του

το θρόνο της κρατεί.

 

Τι κι αν…

με βία

το σώμα της αλώνουν;

Η ψυχή της

απόρθητο καστρί.

 

Τι κι αν…

κενοδοξία και αφροσύνη

της προσάπτουν;

Ευφυΐα και επιτυχία

η ποινή.

 

Τι κι αν…

τις κόκκινες γόβες

για να τρέχει της έβγαλε;

Τις ζαρτιέρες της

ακόμα τις φορεί.

 

Τι κι αν…

σταυρό επαχθή

της φόρτωσαν;

Της Μεγαλόχαρης η ευλογιά

παρηγορεί.

 

Τι κι αν…

απόσταση έχει ακόμα

να διανύσει;

Της ζωής ο Μαραθώνιος

δεν την τρομοκρατεί.

 

Τι κι αν…

την φύση της

παρά φύσιν  σοδομίζουν;

Σκεύος εκλογής

-και όχι μόνο- ηδονής της γυναίκας το σκαρί!

 

© 7/3/2021

Σοφία Αντωνοπούλου